Bezokolicznik z zu czy bez zu

Bezokolicznik z zu i bez zu

W przypadku gdy w zdaniu mamy do czynienia z dwoma czasownikami, pierwszy występuje zazwyczaj w formie osobowej a drugi w bezokoliczniku na końcu zdania. Bezokolicznik może występować z zu lub bez zu.

Bezokolicznik z zu występuję:

• po takich czasownikach jak:
  anfangen
  beabsichtigen [ Ich beabsichtige (zamierzać) Englisch zu lernen ]
  aufhören
  beginnen
  brauchen
  glauben
  sein [ Es ist nicht leicht, eine Fremdsprache zu lernen ]
  hoffen
  versprechen [ Er verspricht (obiecywać) , mich morgen zu besuchen. 
  vergessen
  versuchen
  vorhaben
  vorschlagen
• po wyrażeniach rzeczownikowych lub przymiotnikowych:
  Zeit / Angst / Lust  haben
  die Gelegenheit / die Möglichkeit / die Pflicht / den Wunsch haben
  Es ist interessant / leicht / möglich / notwendig / schwer
  Przykłady:
  Ich habe den Wunsch, nach Italien zu verreisen.
  Ich habe Lust, deinen Freund kennen zu lernen.
  Es ist ungesund, Bier zu trinken.

Bezokolicznik bez zu występuje po:

• czasownikach zmysłów:
  hören [ Monika hört seine Nachbarn streiten]
  spüren
  sehen [Sie sieht mich kommen]
  spüren
  helfen [ Er hilft dir Einkäufe machen]
  fühlen [ Fühlst du mein Herz schlagen ]
• czasowniku haben, użytym w innym znaczeniu jak musieć:
  Du hast gut lachen (Dobrze ci się śmiać)
• czasownikach modalnych i czasowniku lassen:
  Ich muss heute Abend zur Arbeit gehen. 
  Meine Mutter muss mit dem Rauchen aufhören.
• czasownikach ruchu:
  gehen [ Ich gehe etwas Neues kaufen]
  kommen
  laufen
  bleiben  
  fahren [ Monika fährt nach Hamburg Germanistik studieren]
  lehren
  lernen [ Lernst du Englisch sprechen]
  
  

• Bezokolicznik z zu występuje również w rozbudowanych konstrukcjach bezokolicznikowych, w których zastosowano czasowniki (helfen, lernen, lehren ), używa się tu konstrukcji bezokolicznikowych z zu po przecinku, przykład:
  Ich helfe meiner Freundin Monika, in der Kuche einen Apfelkuchen zu machen.
• Przy czasownikach rozdzielnie złożonych zu występuje między przedrostkiem a czasownikiem (aufzustehen).
• Czasownik haben w znaczeniu musieć stosuje się zawsze z zu:
  Du hattest gestern etwas Wichtiges zu erledigen.